🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_پنجم
#بخش_دوم
گُر میگیرم،میخواهم دستم را براے سیلے زدم بالا بیاورم ڪہ پشیمان میشوم.
باد چندتار موے طلایے اش را بہ بازے گرفتہ،لبخند ڪم رنگے رو لبانش نقش بستہ.
با حرص میگویم:تو یہ آشغالے!
_وَ توام رفتگرے!
سپس میخندد!
با حرص روے برمیگردانم و چند قدم بہ سمت جلو میروم.
_دختر جون! من هشت نُہ سال ازت بزرگترم و اصلا حوصلہ ڪل ڪل باهاتو ندارم،اومدم حرف بزنیم.
بدون اینڪہ روے برگردانم میگویم:لابد راجع بہ آب و هوا و اطلاعات پزشڪے!
با شیطنت اضافہ میڪند:وَ شهردارے!
سرم را بے حال تڪان میدهدم و مے ایستم‌،پاهایم توان ندارد!
سنگینے نگاهش را حس میڪنم،چشمانم را روے هم میفشارم و آب دهانم را قورت میدهم.
انگار تنم میسوزد و دست و پاهایم حسے ندارند.
خیابان خلوت است،در فاصلہ ے چند قدمے ام مے ایستد و بدون حرف نگاهے بہ اطراف مے اندازد.
سڪوت را میشڪند:بهترہ زودتر برے خونہ،یہ خبرایے برات دارن.
سرش را تڪان میدهد:نمیدونم برات خوبہ یا بد!
ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چہ خبرایے؟!
چند قدم بہ سمت عقب برمیدارد:ترجیح میدم سوپرایز بشے!
با ترس نگاهش میڪنم و ملتمس میگویم:من تو رو نمیشناسم ولے میدونم برام دردسر درست میڪنے!
با ژست خاصے بہ سمت عقب برمیگردد و همانطور ڪہ میرود میگوید:خب منو بشناس!
سپس ڪمے سرش را بہ سمتم برمیگرداند،زل میزند بہ عمقِ چشمانم.
و باز آن لبخندهاے عجیب ڪہ معنے اش را نمیفهمی:من شهابم! شهاب فراهانے، وَ تو آیہ نیازے!
از آشنایے باهات خوشوقتم.
دستے برایم تڪان میدهد:اینم از شروع آشنایے!
سپس بدون خداحافظے بہ راهش ادامہ میدهد،گیج بہ رفتنش نگاہ میڪنم.
تازہ شروعش بود...
❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️
اسڪناس دوهزار تومانے را بہ سمت رانندہ میگیرم و آهستہ ڪلمہ ے "ممنونم" را ادا میڪنم.
سرے برایم تڪان میدهد،همانطور ڪہ از تاڪسے پیادہ میشوم چادرم را با دست جمع میڪنم.
خدا را شڪر میڪنم ڪہ این دو تومنے را داشتم! وگرنہ پیادہ جنازہ ام بہ خانہ میرسید.
در حالے ڪہ آرام بہ سمت خانہ میروم بہ خودم میگویم باید همینطور بہ سمت آشپزخانہ حملہ ڪنم و هر چیزے ڪہ دیدم بخورم!
اما ڪسے نهیب میزند:تمام مقاومت و نمیخوام نمیخوامت همین بود؟!
ڪلید را در قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،صداے ضعیف تلویزیون بہ گوش میرسد.
با عجلہ ڪتانے هایم را شلختہ درمے آورم و خودم را داخل خانہ پرت میڪنم.
یاسین روے مبل دراز شدہ و ڪارتون مے بیند.
بہ سمتم برمیگردد و پر انرژے میگوید: سلام خستہ نباشے!
میخواهم لب باز ڪنم ڪہ نگاهم بہ بستہ ے بیسڪوییتے ڪہ در دست دارد میخورد!
بستہ ے بیسڪوییت را جلو میگیرد:میخورے؟!
همانطور ڪہ بہ زور آب دهانم را قورت میدهم و نگاهم را از بیسڪوییت میگیرم میگویم:نہ!
تا حالا یڪ بیسڪوییت بے مزہ بہ نظرم انقدر لذید نیامدہ بود.
خودڪارم را روے اُپن آشپزخانہ میگذارم،مادرم مشغول شستن یڪ بشقاب سرامیڪے سفید است.
آرام میگویم:سلام!
سرش را بلند میڪند و نگران نگاهم میڪند:سلام! خوبے؟!
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم.
با سر بہ صورتم اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:آرہ میبینم چقدر خوبے!
شیر آب را میبندد:مامان جان بهتر نیست یہ چیزے بخورے؟! بابات ڪہ اینجا نیست!
چادرم را درمے آورم:مگہ بخاطرہ بابا غذا نمیخورم؟
دستانش را با ڪنارہ ے پیراهنش پاڪ میڪند و میگوید:پس براے چے نمیخورے؟!
ژاڪتم را هم در مے آورم:براے اینڪہ بہ هدفم برسم!
پوفے میڪند و بہ سمت یخچال میرود،یڪ لحظہ وسوسہ میشوم اما سریع چادر و ژاڪت بہ دست وارد اتاقم میشوم.
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii