🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_پنجم
#بخش_اول
متفڪر بہ سوالِ آخر زل زدہ ام،پوفے میڪنم و ڪمے سرم را بلند.
خانم نادرے دست بہ سینہ در فاصلہ ے دو سہ مترے ام ایستادہ.
ڪلافہ دوبارہ سرم را پایین مے اندازم،امروز بیستم دے ماہ؛سر جلسہ ے آخرین امتحانم‌.
دو روز پیش فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت آقاے عسگرے و پدرم روز خواستگارے را تعین ڪردہ اند!
اول فڪر ڪردم شوخے میڪنند اما وقتے با پدرم صحبت ڪردم دیدم نہ جدیِ جدیست!
با اخم نگاهش ڪردم و بعد حرف زدم اما توجهے نڪرد!
بے اختیار مثلِ ابر بهار برایش اشڪ ریختم،اما باز هم انگار نہ انگار!
در عمقِ چشمانش ناراحتے را میدیدم اما سعے داشت نشان بدهد همان مردِ جدے و دیڪتاتور همیشگے ست!
هق هق ڪردم و گفتم راضے نیستم! گفتم حاضرم درس نخوانم اما زیر بارِ این ازدواج نروم!
چند قدم بہ من نزدیڪ شد،سعے میڪرد بہ چشمانم نگاہ نڪند!
ڪلافہ دستش را میان موهایش برد و صدایم ڪرد:آیہ!
سپس با دو دست صورتم را قاب ڪرد و با حسرت بہ چشمانم زل زد.
سعے ڪردم نگاهم را از چشمانش بگیرم تا بفهمد چقدر دلخورم اما صورتم را محڪم تر گرفت.
_صلاحتو میخوام!
انگار با این جملہ آتشم بزنند با حرص گفتم:با زور؟! نہ من اینطور صلاح خواستنو نمیخوام بابا! نمیخوام!
عصبے صورتم را رها ڪرد و با تحڪم گفت:همین ڪہ گفتم!
دو روز است چیزے نمیخورم،حس و حالِ درس خواندن هم پریدہ.
براے امتحان امروز بہ زور یڪ ساعت درس خواندم!
زیر لب میگویم:گندت بزنن آیہ! ترم اولے فلسفہ رو میوفتے!
نگاهے بہ سوال ها مے اندازم و مرورشان میڪنم،تقریبا نصف سوال ها را جواب ندادم!
نفس عمیقے میڪشم و سرم را روے میز میگذارم.
صدایے آرام مے خواندم:آیہ!
سرم را بلند میڪنم،مطهرہ لب میزند:خوبے؟!
سرم را بہ نشانہ منفے تڪان میدهم و نگاهِ تبدارم را دوبارہ بہ سوال میدوزم.
نہ!
هرچہ فڪر میڪنم چیزے براے نوشتن ندارم!
ڪلافہ برگہ ام را برمیدارم و بہ سمت خانم نادرے میروم.
آرام میگویم:خستہ نباشید!
سپس برگہ را بہ سمتش میگیرم،سرے بہ نشانہ ے تشڪر تڪان میدهد و برگہ را میگیرد.
بے حال از ڪلاس خارج میشوم،چادر دانشجویے ام را مرتب میڪنم و از پلہ ها بہ سمت طبقہ ے هم ڪف میروم.
بدون توجہ بہ همهمہ ے اڪثر دانش آموزان از میانشان میگذرم و از مدرسہ خارج میشوم.
ڪش و قوسے بہ گردن و بدنم میدهم و هم زمان خودم را سرزنش میڪنم:آرہ خستگے در ڪن! نہ ڪہ گُل ڪاشتے!
چند لحظہ جلوے در مے ایستم،دو دلم صبر ڪنم مطهرہ هم بیاید یا نہ!
بادِ دے ماہ،تبِ بدنم را تسڪین میدهد اما تبِ دلم را نہ!
این روزها ڪم طاقت و حوصلہ شدہ ام،همانطور ڪہ بہ سمت ڪوچہ ے مدرسہ راہ مے افتم فڪر میڪنم ڪہ بہ مطهرہ بگویم حالم خوب نبود و سریع برگشتم خانہ.
چند قدم بیشتر برنداشتہ ام ڪہ ماشین آشنایے بہ چشمم میخورد!
دویست و ششِ آبے رنگ!
لب میزنم:شهاب!
نفسم را با حرص بیرون میدهم،حوصلہ ے این یڪے را اصلا ندارم!
میخواهم راهم را ڪج ڪنم ڪہ در ماشین باز میشود!
خودم را بہ ندیدن میزنم و با قدم هاے بلند از ڪنارِ مدرسہ میگذرم.
ڪمے ڪہ از مدرسہ فاصلہ میگیرم،احساس میڪنم ڪسے با فاصلہ ے ڪم پشت سرم مے آید!
مُردد سر بر میگردانم،اولین چیزے ڪہ میبینم چشمان سبزِ آشناست!
شلوار ڪتانِ تنگ سورمہ اے پوشیدہ با ڪتانے هاے مشڪی‌.
همانطور ڪہ دستانش را داخلِ جیب هاے ڪاپشن هم رنگ ڪتانے اش میبرد میگوید:سلام!
سرم را برمیگردانم و سرعتم را بیشتر میڪنم.
صدایش را میشنوم:امروز چقدر سردہ! تو سردت نیست؟!
همانطور ڪہ تقریبا مے دوم میگویم:خواهش میڪنم! اینطورے دنبالم میاید برام بدہ!
با پررویے جواب میدهد:خودت اینطورے میخواے! اگہ نمیخواے برات بد بشہ وایسا!
جوابے نمیدهم،تنها خودڪارم را میان انگشتانم میفشارم.
_فڪر ڪنم فشارت افتادہ! قدماتو سست و بہ زور برمیدارے!
مڪثے میڪند و ادامہ میدهد:بهتر نیست بہ حال خودت رحم ڪنیو انقدر تند نرے؟! وگرنہ من میتونم باهات تا اون سرِ شهر مسابقہ ے دو بذارم!
با حرص بہ سمتش برمیگردم،نفس نفس میزنم:شما دڪترے؟!
نچے میگوید و از آن لبخندهاے عجیبش میزند:ولے اطلاعات پزشڪیم بد نیست.
با سر بہ سمت عقب اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:تو ماشین شڪلات و آبمیوہ دارم! براے فشارت خوبہ.
با اخم نگاهش میڪنم و دندان هایم روے هم میسابم:بہ عمہ ت بدہ!
بہ چشمانم زل میزند و جدے میگوید:عمہ ندارم!
سپس میخندد:یعنے فڪر ڪردے من میخوام با شڪلات یا آبمیوہ ے مسموم تو خرسِ گندہ رو بدزدم؟!
_مراقب حرف زدنت باش!
نگاهش را از پا تا سرم بالا مے آورد:اوم...خب نہ گندہ نیستے!
دستم را مشت میڪنم و نفسم را بیرون میدهم:اونطورے بهم نگاہ نڪن!
سبزے چشمانش را بہ صورتم مے دوزد:خب باشہ! ولے باور ڪن چیز جذابے ندارے ڪہ بخوام نگاہ ڪنم،من با لباس راحتے ام تو رو دیدم.
✍ 🏻 نویس