مدتیست گم کرده ام

مدتیست گم کرده ام ؛
خبری از آن ندارم . کسی ندیده ؟ راستی نگفتم ”گم کرده ام” چیست !
آسایشم ، دل خوشی ها ، باورم به زندگی ، دلم ، امیدم و یک سری چیزهای خرد و ریز مثل توان و جوانی ام ؛ ای لعنت بر این هوش حواس” نمیدانم از خانه بیرون بردمش یا گوشه کناری گذاشته ام؛
نو نبودند ، خیلی کهنه ام؛ نه ، اما هر چی بود همه چیزم بودند. آخر بدون آنها ، نه پای رفتن دارم نه دل ماندن ”. کمی کلافه ام و بی قرار ”بی حال و بی خواب” ، گاه آرام و گاه دلتنگ ” . اهل سرصدا و جدل نیستم ؛ اما دلخورم از خودم ،گذشته، حال و آینده . چرا باید تنهایم بگذارند در این دنیای وامانده؟ انگار یادشان نیست ، من مالک شان هستم ! آخر ، امید و دلخوشی اینقدر بی اعتنا ؟ فکر نمیکنند شاید نیازشان داشته باشم ؟ بدم می آید از دل بی مسئولیت که به فکر صاحبش نیست ؛ دوست عزیز شما پیدایش نکردی ؟ اگر دیدی لطفا خبری بده ؛ نگرانم نکند کسی عمدا برده باشدشان! ”گرچه به درد کسی نمیخورد این دل کهنه و نخ نما...