ابرها بر آسمان تکیه می کنند درختان بر زمین و ...

ابرها بر آسمان تکیه می کنند ، درختان بر زمین و انسان ها به مهربانی یکدیگر.

می خواهم تنهایت را پرکنم ،تنهائیم را پرکنی .
دل به تو سپارم،دلم را امانت بگیری ودر آن شکوفه هایی از مهر ومحبّت بنشانی.
می خواهم دلت را به امانت بگیرم و در آن نهالی بکارم که عشق را بارور کند.
قلبمان رنگ تازه ای بگیرد من وتو ما شویم ، یکی شده در این دنیای پر تلاطم و برای هم بی ریاو بی تکلّف پشتیبان باشیم .
می خواهم شانه هایت را به من قرض دهی تا در آن آرامش را دوباره بیابم .
آغوشم را هدیه کنم تادر آن عشق را دوباره بیابی .
و آواززندگی را باهم زمزمه کنیم.

دلت را که صاف کنی حتّی در ختها هم سبزتر بنظر می رسند.

#مهربان #باشیم
دیدگاه ها (۲۴)

تو چشمای آبی تو غرق شدن چه لذتی داره.از سکوت تو کرشدن چقدر ش...

روزگاری که در آن احساسات نیز کامپیوتریزه شده اند و برادر و خ...

درد کشیده ای مادر جان ازجهل مدرن ترین جاهلان انسان نما....

لحظه هایی هستند که هستیم چه تنها ، چه در جمع اما خودمان ن...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط