نیمه شب دل به گوشه ی دنجی

نیمه شب دل‌ به گوشه ی دنجی
می نشیند خیال می بافد
بین تارِ فراق و پود ِغمت
بغض، صدها سئوال می بافد
روحِ ما را نشد ولی آنها
جسمِ ما را ز هم جدا کردند
دشمنان را که انتظاری نیست
دوستان هم به ما جفا کردند
جان به لب، قلبِ خسته از تبعیض
ارمغان بهر من غم آورده
صبرم از حد گذشته و نزدم
صبر ایّوب هم کم آورده
می نشیند کنار من تا صبح
خاطراتی که ماندگار از اوست
می نویسد از او که بر زخمم
یاد و نامش دواتر از داروست
نقش بسته به قلب اشعارم
هر کجا باشد عاشقش هستم
او که عُذرای پاک این عشق است
تا نفس هست وامقش هستم....