تنهاییِ آدمها، همیشه قصه ی تلخ و ناگفتهایست از درک نشدن، و از بودن و ماندن در انبوهِ آدمهایی که هیچکدامشانکسی که باید، نبودند! انگار از سیارهٔ دیگری باشیو انگار غریبه باشی؛ جایی که زبان دلت را نمیفهمند ...