هوا یکنفره ست چتر نه، صبر باید بخرم

هوا یکنفره ست چتر نه، صبر باید بخرم
من و بارانی که، سرخ می کرد گونه ام را
تگرگی که، سیلی میزند، روزگارم را
خیس از خاطره، میرویم تا ناکجا آباد
هوا یک نفره ست چتر نه، صبر باید بخرم
سیلاب برد، خاطره هایم را
طوفان، آتش زد امیدها را
کو ؟ کجاست، نیست دیگر...
هوا یکنفره ست چتر نه، صبر باید بخرم
موهای سفیدم، آینه را پیر کرده
از عکسهای دونفره، فقط یک نفر مانده
زنجیر دستهایمان کو؟
لبخند نگاهم کجاست؟
یخ زده آغوشم......
صبر کن، صبر کن..
هوا یک نفره ست چتر نه، صبر باید بخرم