تو را به زبان باران باید سرود

تو را به زبان باران باید سرود
به شکل زمزمه ای لطیف
که بر حریق تنهایی ام
می بارد
واژه ها را که در آغوش می گیرم
حزنی جاری ست
شبیه آرامشی در اندوه
شبیه نجوایی در عمق اشک
و آنگونه می باری
که پروانه‌ وار
اوج می گیری
در بستر شعرهایم.........