چشم مست یار من میخان مریزد بهم

چشمِ مستِ یارِ من میخانہ مےریزد بهم
محفلِ مستانہ را رندانہ مےریزد بهم

دل پریشان مےڪند امواجِ گیسوےِ نگار
تا ڪہ موےِ آن پرے بر شانہ مےریزد بهم

قطره اشڪے ڪہ مےغلتد زِ چشمانش بہ ناز
از تأثر مرغِ دل را لانہ مےریزد بهم

اے دل آن نامهربان گر مهربان گردد بہ من
از نشاطِ خاطرے دنیا نمےریزد بهم

خاطرِ مجموعِ یاران را بہ بزمِ اهلِ دل
ناسپاسےهاےِ آن بیگانہ مےریزد بهم

روےِ آسایش ندیدیم از ریاڪاران دهر
عیشِ ما را سبحہ صد دانہ مےریزد بهم

نازڪ است از بس نڪویے رشتہ آرامشم
با نسیمِ بالِ یڪ پروانہ مےریزد بهم