دل به قربانی شدن با رفتنش محکوم بود

دل به قربانی شدن با رفتنش محکوم بود
آخرش رفت و همین از اوّلش معلوم بود

آخر هر وصل فصلی بوده همّیشه ولی
آن همه از عشق گفتن ها تمامش شوم بود

هر گناهی بود و هر جرمی به پای دل نوشت
ناله کرد آوار تلخم را که در حلقوم بود

آن دلیل رفتنش با یک دو خط شعر و شعار
عذر بدتر از گناهی گنگ و نامفهوم بود

داستان عشق جاویدانِ در افسانه ها
غصّه ی لیلی و مجنون قصّه ای موهوم بود

بیت بیت این وصیّت را دل مجنون نوشت
بعد هر دیوانگی دیوانگی مرسوم بود

یک غزل یک سینه غم یک شاهد بی مدّعا
یادگار و شاهدی از شاعری مرحوم بود

#علی_نیاکوئی_لنگرودی