ترانه آهنگ سیاوش قمیشی

ترانه آهنگ سیاوش قمیشی..
من وتو دوتاپرنده، تو قفس زندونی بودیم
جای پر زدن نداشتیم، ولی آسمونی بودیم
ابروبارونو میدیدیم، امادنیامون قفس بود
چشم به دور دست ها نداشتیم، همینم واسه مابس بود
امایک روز اونای که مارو باهم دوست نداشتن
تورو پرواز دادنو جاتم، یک دونه آیینه گذاشتن
منه خوش باور ساده، فکرمیکردم روبرومی
گاهی اشتباه میکردم من کدومم تو کدومی
باتوزندگی میکردم، قفس تنگ وسیاهو
عشق تو از خاطرم برد، عشق پرزدن تاماهو
امایک روز بادوحشی رویاهاموباخودش برد
قفس افتادوشکست وآینه افتاد وترک خورد
تازه فهمیدم دروغ بود، دنیایی که ساخته بودم
دردم از اینه که یک عمری ، خودمو نشناخته بودم
تو تو آسمونا بودی، باپرنده های آزاد
من تن خسته رو حتی، یه دفعه یادت نیفتاد
حالااز قفسه شکسته، راه آسمون شده باز
اماتوقفس نشستم، دیگه یادم رفته پرواز