همانطور که داریم باطل اصلی جامع که همیشه اصلی به آن شرح م

همانطور که داریم باطل اصلی جامع که همیشه اصلی به آن شرح می کنیم (نه بسته و بسته هم باشد نقل بستن از آنچه که هست) پس باطل اصلی دراین کتاب باطل اصلی جامع است نه باطل اصیل که بیشتر باطل نامبرده شده است همانا اینکه دانسته بدترین ها و بهترین ها و بد ها و خوب ها خودش برای عمل وقتی مطرح می شود که طرف ملاک را پیدا کرده به نسبت حق اصلی جامع با آن بحث می شود وگرنه بدترین کسی است که عمل خوش دارد و ملاک ندارد چون به اوج تزویر یا اوج نقیض یا خوب عمل و خوب قلب و خوب فکر بی ملاک دار رسیده است پس اینکه کسی باطل اصلی جامع شد یا به جایی‌رسید نه تنها اخلاق خوب را می تواند داشته بلکه حتی کاملا تربیت هم بکند نیکوکار بود بدون حساب پشتوانه ی ملاک داشته باشد تازه درشان انجام یا عمل دوری از بدی بهتر از خوبی است اما درروال تکلیف ملاک خوبی بهتر از دوری بدی است اینکه مسئله ی دیگر دانسته شود آنچه ملاک دار را بهتر می کند عمل خوب آن است آنچه ملاک دار را بدترین (منظور بین ملاک داران) می کند بی عمل خوب داشتن آن است اما آنچه باطل اصلی یا بی ملاک دار را بهتر (باطلان را همانا دربین باطل اصلی داران کمتر می کند) می کند بدضعیف داشتنش است آنچه بدترش (باطلان را همانا دربین باطل اصلی داران بیشتر می کند) می کند خوش قلبی شدنش است البته دانسته دانش بر دوقسمت درکلی ترتیب موضوعی است آن این است : ۱_ شناخت ملاک داری و دین(حقیقتا(یکپارچه کلی بازه ای که درامتدادی(یا پیش بردن آن درامتداد ثابت قرار گیرد))) ۲_ شناخت کالبدها (لایه لایه ها یا سیار اصل ها) که عملی هستند. البته کسی تحلیل کردن جزء از دادهای عینی نمی یابد تنها از همه مسائل کالبدی بودنشان را درمی یابد همانا این کالبدی هم دروفور عینی درحساب عینی بیشتر است اما شناخت ملاک داری ادیان درروال تکلیف مهم تر است که اخلاق و عمل حتی از دین هم اگر حتی درملاک و حساب ملاک باشد باز درهمان ملاک درروال روند اثبات همانا بعد از حساب ملاکی که خود ملاک است حساب شده اما ایندفعه به جای اینکه کالبدی آن اصل باشد درفرع است که کالبدی اصل هم باید درروال تکلیف باید ضعیف داشت که معمولا وقتی تضمین خود ملاک شده درطرف مخاطب شده باشد شرح فرع می شود پس اینکه دانسته بددینان دینشان را از کالبدی ها پیدا کرده اند که دینشان باطل است همانا دانسته اینکه احادیث و بعضی از آیات منشاء شناخت کالبدها درگرو شناخت ملاکداری ادیان است که اینان درشرحشان وقتی از خود ملاک داری گذشت به شناخت کالبد ها درحساب ملاک رسید که تضمین داشتن ملاک درباور مقابل شده است که مستقیم به سمت شرح کالبد ها می رود که معمولا روال کالبدها تاحدود وارونه ی شناخت ملاک داری و ادیان می باشد مثلا درکالبدی تغییر مبنا است درملاک داری ثبات مبنا است که این ثابت درکالبد بی حرکتی و منفعل می شود اما درملاک داری ثبات و فعال می شود همینطور هم شناخت کالبدی درملاک بی ثباتی و بی بنیادی می شود همین است که باید مسائل شان باشد ملاک داری همین کتاب کافی است اما کالبدی لایه لایه بودنش متخصص و کارشناس و مراتب گذر علمی و . . . می خواهد و تخصص و کارشناس می خواهد که معمولا دراخلاق و احکام و فوقش عقل نظری که درگرو دین باشد از تابعیت مرجع تقلید و رهبری است می باشد پس نه تنها درکل جمع خود کلی دارد بلکه خود کل همانا کل جمعی برای کلی درون تر که خود شرح ملاک است دارد که البته درکل جمع دومی مال کل طول بشریت است درکل جمع اولی مال معصومین آخرش است هرچند به دانش کالبدی اصلی راه نداشته باشد و نداند  پس سه گانه است دین و انسانی و توسعه و خود دین دوبخش می شود یک بخش خود شرح ملاک که فقط اصول دین است و کالبدی آن انسانی آن اخلاق و توسعه ی آن احکام است که جمع اخلاق و توسعه چه با کالبد اصلی چه بدون آن همانا تمدن دینی می شود اینکه دانسته تنها مسئله ای اگر یافته شود همانا دروغ ندارد ملاک خود ملاک است البته ملاک هم نقطه ای دارد که سر خود ملاک درحساب ملاک (توحید) است که اینکه ملاک نشانه ندارد اخلاق و عمل درحساب ملاک نیست که اگر نیت خوب باشد توفیق عمل با آن بیاید حتی می تواند محتوای حضور شخصی ملاک دارد بد باشد اما باورش به ملاک و خود ملاک صحیح باشد اما ملاک تنها مسئله ای است که هم یافتنی (نه یافتنی از تحلیلگرایی از داده ی عینی که بدل نداشتن و خطا نکردنش را محال می داند) است هم دراین یافتن شدن خطا نمی رود اگر درروند اثبات ملاک طی کرد که نادان آن به آن کسی نیست که سراغ تحقیق و متخصص برایش نمی رود بلکه نادان آن همان است که روند اثباتش را با هرگونه سوادی طی نمی کند که حتما به تایید ملاک این کتاب برسد علم های شناخته شده درآخرالزمان فقط کالبدی است نزدیک ظهور با دردم ظهور دوگانه شروع به شدن می کند درعدل الهی بیست علم به بالا می شود چون این کتاب جرقه ی