می و معشوق و زندگی در زمان حال

می و معشوق و زندگی در زمان حال ...


زندگی کردن در حال یعنی گذشتن از قالب زمانی ، یعنی وانهادن "من" ونتيجتاً وانهادن رنج‌هایی که به آن چسبیده است و منضمات آن ... در چنین کیفیتی رنجی باقی نمی‌ماند تا انسان بخواهد آن‌را در می و معشوق گم کند ... چنین انسانی همیشه در حالتی است که با هیچ افیون و می و معشوقی میسر نمی‌شود ... حالت چنین انسانی حالت سبک روحی و فراغت از هر رنج و مسأله‌ای‌است. آنچه را می و معشوق می‌خواهند به او بدهند و نوع سطحی و موقتی آن‌را هم بدهند، او در وجود خودش دارد و نوع اصیل و عمیق آن‌را هم دارد ... اما انسان اسیر “من“ ، انسان اسير زمان ، انسان اسیر قالب، یک انسان پوچ است ، یک انسان پررنج ، یک انسان حقیر و پرترس ، یک انسان محروم و ناتوان است ... انسانی است که در درون خودش فقیر است ، بی‌ریشه و بی‌عمق است و صدها مسأله دیگر دارد ... چنین انسانی از خودش ناراضی است ، در خانه خودش ناخوش است و بنابراین مجبور است مدام به طریقی از این خانه‌ی ناخوش فرار کند ...

#آگاهی
#زیبا