.

.
زن که باشی ترکیب عطر گس مردانه و تلخی سیگارش بهانه قشنگی می شود تا شعری عاشقانه بنویسی ... بخصوص اگر شاعر هم باشی، همیشه و هرلحظه دلت هوای تن مردانه اش را می کند حتی با وجود بی اعتنایی هایش ... دست خودت نیست ... وقتی می خواهی او را ببینی تمام شوق دیدار دلت را با خود به خیابان می آوری و هنگامی که می بینی اش دلت با حماقت شیرینی قنج می رود ... زن که باشی تمنای آغوشش مساوی باختن تمام داشته هایت می شود و اگر در آغوشت نگیرد چه دردهایی را بی صدا حمل میکنی ... زن که باشی گرفتن دستان عشقت حتی در رویا برایت زیباتر از گرفتن دستهای دیگری در بیداری است ... اگر عاشق شوی آماده می شوی برای یک دنیا عشق ورزیدن...برای یک دنیا مهربانی ... ذره ذره وجود مردانه اش را تمنای دلت می شود و اگر مردانگی ببینی تمام زنانگی ات را خرجش خواهی کرد ... بی آن که ذره ای کم بگذاری .

پ.ن:بخشی از رمان در دست چاپ "من و ما"
از انتشارات : نامه مهر
نوشته : #زهرا_دلشاد