هدیه ام از تولد

هدیه اَم از تولّد
گِریه بود
خَندیدن را تو به مَن آموختی
سَنگ بوده اَم
تو کوهَم کردی
برف بوده اَم
تو آبم کَردی
آب می شُدم
تو خانه دریا را نِشانَم دادی
می دانِستم گریه چیست
خَندیدن را
تو به مَن هدیه کردی..
.
و چه ساده اَند
آنان که می پِندارَند
عکسِ تورا به دیوارهایِ خانه اَم
آویخته اَم
وَنمیدانند که‌ مَن
دیوارها ی خانه اَم را
به عَکسِ تو آویخته اَم.
.
.