خانه ای کلنگی

خانه‌ای کلنگی
با گیره‌های رنگیِ نو بر بندِ رختی پاره چه می‌کند؟
تا من
با پیامِ کوتاهِ احوالپرسیِ تو پس از سال‌ها
همان کنم


می‌خواهم خوشحال باشم، نمی‌توانم
می‌خواهم خوشحال نباشم، نمی‌توانم
و هیچ‌کس از توپ پلاستیکی کهنه
وقتی روکشش می‌کنند
نمی‌پرسد: «چه حسی داری؟»

چه حسی دارم!؟
و اینکه یادم آورده‌ای ما نیز جوانی‌هایمان جوانی کرده‌ایم،
کار زیادی کرده‌ایم؟

تو چه حسی داری بومرنگ خسته!؟
تو چه حسی داری؟
کفترِ آشیان‌کرده بر بامِ سرای سالمندان!
شکوفۀ روییده بر درخت سالیان دور!



کِی؟
کجای جهان دیده‌ای؟
شکوفه‌ای مصنوعی بتواند
چندتکه چوبِ خسته را دوباره درخت کند
که برگشته‌ای،
سر بر شانه‌ام گذاشته‌ای،
و برای صندلیِ شکسته‌ات گریه می‌کنی!


#لیلا_کردبچه
📚 #نشت_گاز_در_شب_تنهایی
@dastkhatcafe