ای عشق رفته از دل من از سفر بیا

ای عشق رفته از دل من از سفر بیا
در خواب من شبانه ولی با خبر بیا


از راه درد می گذرد آن که عاشق است
همواره راه عشق که شد پر خطر؛بیا

شد وقت آنکه صبح پر از عشق تو شود
ای از نظر همیشه نهان تا سحر بیا

در آسمان قلب منی؛ ماه روشنم
چون بدر کاملی همه شب ای قمر بیا

چون میروی برو که غمی هست بر دلم
شعرم پراز نبود تو بار دگر بیا