من بفکر غزلی در خور چشمان تو م

من بفکر غزلی در خور چشمان تو أم
تو ولی چشم به شعر و غزلم میبندی


چشمهایم پر اشک و نفسم واژه ی غم
بی خیالی به نفسهای من و میخندی


من پر از ولوله ی داشتنت هستم و تو
روز و شب فکر سفر از دل بیتاب منی


گشته ای شمع شب غیر,ودر خاطر من
بطن این شام سیه را مه و مهتاب منی


تن مرداب پر از لاله ی وحشی شده است
من ولی خسته ترین رهگذر مردابم