بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت چهارم :
چهار) - اساس دین را نیز در ادامۀ همین آیه بیان نمود که عبارت است از: کفر به طاغوت و ایمان به الله؛ و البته کفر به طاغوت مقدم است، چنان که لا إله بر الّا الله مقدم می‌ باشد؛ تا بُت‌های درون و برون را نشکنی، موحد و مؤمن نخواهی شد.
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ - در قبول دين، اكراهی نيست. زيرا‌ راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابراين، كسی كه به طاغوت بت و شيطان، و هر موجود طغيان گری كافر شود و به خدا ايمان آورد، به دستگيره محكمی چنگ زده است، كه گسستن برای آن نيست؛ و خداوند، شنوا و داناست.(سوره بقره آیه 256)
اگر خداوند سبحان، عذاب جهنم را مکافات کفار، مشرکان، فاسدان، ظالمان و مجرمان قرار داد، و هم چنین اگر طاغوت‌های زمان، منکران ربوبیت مالکیت و صاحب اختیاری خویش را با جنگ، قتل عام و تخریب شهرها، اخراج از خانه‌ها و تحریم، مجازات می‌کنند، به خاطر همان محدودیت‌هایی است که هر دینی در تعریف و چارچوب آزادی تبیین و تعیین نموده است.
مشارکت و هم‌افزایی - لطفاً این پرسش و پاسخ را در راستای جهاد تبیین، برای دوستان نیز به اشتراک بگذارید؛ متشکر.(پایان)