بودنِ بعضی از آدما شبیه ساعت شِنیه!

بودنِ بعضی از آدما شبیه ساعت شِنیه!
داریشون...
کنار خودت داریشون...
توو دستات داریشون...
اما هر لحظه حجمِ نبودنشون زیاد و زیاد تر میشه
و تو هیچ کاری از دستت برنمیاد
جز اینکه فقط تماشا کنی و ببینی کِی آخرین دونه‌ی شن پایین میفته...؟!
آخرین بهونه‌ی بودن....

بعد اگه هم بخوای ساعت شنی رو زیر و رو کنی
تا واسه چند لحظه هم که شده
دوباره بودنشونو به دست بیاری؛،
تازه میفهمی که فقط انبوهی از «نبودن»هارو زیر و رو کردی...