ترانه ی سکوت

«ترانه ی سکوت»



خالی ام، خالی از آواز،
خالی از جرأت پرواز.
ای غزل ترین ترانه!
منو از ازل بیآغاز.
 
منو پر کن از ستاره،
از یه فریاد دوباره. 
از یه آهنگ قدیمی
که خریداری نداره.

منو پر کن از پرستو،
از شب نگاه آهو.
از تو خاکستر دریا
زنده شو! ترانه بانو! 

ترانه ی سکوتمو
تنها تو می شنوی، عزیز!
عطر زلال تنتو
رو تن لحظه هام بریز!

بگو از شب تا خروسخون
فاصله چند تا ستاره اس؟
بگو کی لحظه ی ناب
اون تولد دوبارس؟

بگو تا سفره‌ی هفت سین
چن تا یخ بندون سرده؟
بگو چشمای ترانه
چند تا بغضو گریه کرده؟

بگو با منی که نبض
روزگارو دس بگیرم.
بگو تا ازین زمونه
خنده هامو پس بگیرم.

بگو هستی که بمونم،
پشت زندگی نمیرم.
تو که تو قصه نباشی
از تمام قصه سیرم. //