شاید یک روز قلم برداشتم و

شاید یک روز قلم برداشتم و
زمین خدا را رنگ کردم.
آن طور که دل‌م می‌خواهد.
سبز.
آبی.
همیشه کمی خاکستری هم لازم است تا رنگ‌ها جلوه ‌کنند.
شاید کلبه‌هایی نقاشی کردم با اجاق‌های گرم.
و آدم‌هایِ خاکستریِ بدون صورتک.
آدم‌هایی که خط‌های عوضی می‌کشند اما زود پاک می‌کنند.
خطا می‌کنند اما با پاکی غریبه نیستند در لایه‌های پنهان‌شان.
نمی‌دانم.
شاید هم یک روز پاک‌کن برداشتم و
زمین خدا را پاک کردم؛
بعد قلم را دوباره دادم دست‌ش. و گفتم:
«بگیر. خودت از نو‌ بکش. ما گند زدیم…»