گفته های ناگفته

#گفته های ناگفته...
یادت هست
چرا دیوانه شدم
و چرا از حیرت عشق
سر به خیال سپردم !
یادت هست
کجا به هم رسیدیم
و کی از هم جدا شدیم ؟
که ( هرگز چنین مباد )
همه ی ناگفته هایت را
به نیم نگاهی با من گفتی
از غربتی
به غربت آبادی دیگر !
و از شارستان ظلمانی ازلی
تا آرزوی بیهوده ی روشنایی و نور .
به یاد گفته های ناگفته ام باش
که هرگز نخواهم گفت
که هیچگاه
نخواهی شنید
چرا که زبان گفتاریم نیست
و موسم های جنونم را
حدس می زدی
و می دانستی که سکوت من
زیباترین ترانه من است
چه معشوقی بودی تو
چه همدرد و یاوری ؟
امسال
از سال پیش
تنهاترم
امسال
آخرین سال آنهمه انتظار است
که با هم بر دوش کشیدیم
تا من
به پای ساحت حضور تو
سجده کنم
تا تو
اسم تنها و خسته ام را
جز به عشق نبرده باشی
که ما
دریغ بزرگ هستی بودیم
و یادمان به خیر باد
یاد فصلها و سالهای سبز
یاد آن روزگاران به خیر .
با من از ناگفته ها
حرفی بزن !
بیا و با تبسّمی
این غمبار سنگین را
از دوش دلم بردار
کمرم دو لا شده
دلم شکسته !
#ابراهیم_منصفی #رامی_جنوب #بندرکنگ موزه مردم شناسی
دیدگاه ها (۷)

#در رثای انسانی که منم...سرسام ناتمامی تودر مغز خون منچونان ...

#زمزمه های شب هنگام...یاد بادافراوان در فراوان یاد باداآن رو...

#درد آخرین...با خنجری از کینه ی تنهائیکبوتر سپید عشق راپشت پ...

#مناجات برای کبوتر سیاه...دیروز من کجاست؟خرابه ی شیون های عا...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط