بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت چهارم
بنابراین، هیچ چیزی جز تکبری آمیخته با غفلت و بندگی هوای نفس، عامل بازدارنده‌ او برای اطاعت نمی‌باشد.
نکته: یکی عقل درستی ندارد، دیگری علم کافی ندارد و نمی‌داند، آن یکی غفلت می‌ورزد،دیگری مرتکب گناهی می‌شود و اما کسی که خداوند متعال را متهم و محکوم می‌سازد، در واقع به جنگ او می‌ رود، یعنی با او خصومت، عناد و لجاج می‌ورزد!
علم خداوند متعال : علم خداوند متعال، محدود به آخر کار و این که چه کسی به بهشت می‌رود و چه کسی به جهنم می‌رود نمی‌باشد؛ بلکه، هم بندگان خود را می‌ شناسد و هم به احوال آنان آگاه است و هم هدایت می‌نماید؛ هم مهلت می‌دهد و هم می‌بخشد. او می‌داند که به بنده‌اش از عقل و شعور و فهم چه داده، می‌داند که به او وحی داده و امام نیز برایش قرار داده، می‌داند که به او قوه اختیار و انتخاب داده، می‌داند که راه رشد را از راه گمراهی برایش معین نموده، و نیز می‌داند که بنده‌اش چگونه از این نعمات استفاده می‌کند و یا آنها را به هدر می‌دهد و در هر حالتی، به چه نتایجی می‌رسد. مضافاً بر این که بندگانش را نیز از این نتایج و عاقبت‌ها آگاه نموده تا طریق هدایت را بپیمایند.و هم چنین می‌داند که هر چند باب استغفار و توبه را باز گذاشته و پذیرش آن را تضمین و وعده نموده، باز هم برخی از روی استکبار، نه تنها باز نمی‌ گردند، بلکه گردنکشی هم می‌کنند!
حالا یکی دوست ندارد هدایت و رشد یابد، می‌گوید: چرا خدا جهنم را آفرید، و چرا مرا آفرید که به جهنم بروم؛ او که می‌ دانست من گناه می‌کنم؟! پاسخش این است که خداوند رحمان و رحیم، بهشت را نیز آفریده، شما گناه نکن و اگر کردی استغفار و توبه کن، مسیر هدایت را پیش‌گیر و به بهشت برو؛ مگر مجبوری که راه جهنم را بپیمایی و این همه به هر چه هست ایراد بگیری؟! خودت را اصلاح کن.(پایان)