دارم میروم

‎دارم میروم
‎و دوست دارم فکر کنم کسی‌ دلش برایم تنگ می‌‌شود
‎که هر بار چمدانم را باز و بسته کنم، کسی‌ هست دلش بلرزد
‎کسی‌ دعا کند ساعتِ این هوس همین امشب بخوابد
‎دعا کند یک بارِ دیگر جا بمانم
‎جا بمانم از خودم
‎از این سفر‌های نابهنگام
‎از این بدرود‌های پر درد و خاموش
‎دعا کند گذر نامه ام اعتباری نداشته باشد
‎دعا کند خودم، برای این سرزمین اعتباری نداشته باشم
‎که سربازی جلویم را بگیرد و بگوید آخرِ خط همین جاست

‎دارم میروم
‎فرار از بی‌ کسی‌ به بی‌ کسی‌
‎از بی‌ آغوشی به بی‌ آغوشی
‎ از تنهایی‌ به تاریکی‌
‎ از تاریکی‌ به تنهایی
‎از خالی‌ِ روزها به روز‌های خالی‌

‎دارم میروم
‎و می‌دانم دلم برای هر ذره ی این خاک تنگ می‌‌شود
‎گریزِ ناگزیر از این مرز به یک خاکِ بیگانه
‎گریزِ مکرر خودم از خودم ... به یک دیوانه

‎نیکی‌_فیروزکوهی#
📕پاییز صد ساله شد