دلخوشی در سایه سرو خرامان تو بود

دلخوشی در سایه سرو خرامان تو بود
آسمان این جهان آبی ز چشمان تو بود

صید دیوانه من و صیادماهر چشم تو
بند بند این بدن مشتاق پیکان تو بود

صد زلیخا با غزل هایم اسیر و همچنان
یوسف قلبم اسیر داغ کنعان تو بود

وقت خلق تیله چشمان مستت نازنین
من یقین دارم خداهم محوچشمان توبود

قصه دلدادگی،دربند ماه و سال نیست
این دل از روز ازل درگیر طوفان تو بود

رفتی و هر شب میان شعر هایم گم شدم
رفتی واین چشم ها هردم غزلخوان تو بود

لحظه لحظه ابر بغض راه گلویم را گرفت
لحظه لحظه گونه من خیس باران تو بود