black flower(p,96)

black flower(p,96)

پسرش بچه ای که نه ماه تو شکمش پرورش داد و چهار سال بزرگش کرد حالا کنارشون نبود و مامان صداش نمی زد....

آلفا قطرات اشکی که از چشمای دانگ هی می چکید رو با انگشتای بلندش پاک کرد.

و با کف دستش کمر دانگ هی رو مالید تا حالش رو بهتر کنه.

شین یانگ: می دونم عزیزم.... میدونم.... شاید باورت نشه اما منم دلم براش تنگ شده و بهش فکر می کنم.

دانگ هی: هق دیشب بازم خوابشو دیدم... یه خاطره ی قدیمی که فراموش کرده بودم.... عروسکش رو.... همین عروسک رو.....

عروسک توی دستش رو به شین یانگ نشون داد.

دانگ هی: ..محکم بغل کرده بود و سوهیون تو اتاقش بازی می کرد.
وقتی منو دید یه لبخند بامزه بهم زد اما من به جاش دعواش کردم و سوهیون رو از روی زمین بلند کردم و تو آغوشم گرفتم و مین هیون رو تو اتاقش تنها گذاشتم.

دانگ هی بغضش ترکید و با صدای بلند هق هق کرد.

دانگ هی : کاش می تونستم بیشتر بغلش کنم بیشتر ببوسمش و بهش نشون بدم که چقدر عاشقشم.....

شین یانگ: گریه نکن عزیزم مین هیون میدونه مامانیش چقدر دوستش داره خودت رو اذیت نکن .

با صدای دَر شین یانگ حرفش رو قطع کرد و به خدمتکار که پشت در منتظر ایستاده بود.
اجازه ی ورود داد.

آنا بتای مو قرمز یکی از خدمتکار های عمارتش بود.

آنا غذاهایی که شین یانگ خواسته بود رو اماده کرده بود و سینی فلزی رو به دست اربابش داد.

آنا تعظیمی کرد و از اتاق خارج شد.

شین یانگ دست دانگ هی رو گرفت.
و کمکش کرد که بلند بشه و روی مبل بشینه تا بتونه بهش غذا بده.

شین یانگ: دهنت رو باز کن.

گفت و یه قاشق غذا مقابل دهن کوچیک دانگ هی گرفت.