httpstelegrammenagofteha

https://telegram.me/nagofteha73

با گذشت زمان، با وجود برفِ نشسته روی موهایت، هنوز هم زیبایی.
روزی را تصور می کنم، که از من به جز چند بیت شعر و دو خط نوشته، هیچ نشانی نیست. روزگاری که نه دیگر هستم تا برایت شعر بخوانم، نه تو و مردمانِ شهر، بودنم را به یاد می آورید.

روزی را تصور کن؛
که بعد از سالها فراموشی، ناگهان به کسی شبیهم برمی خوری.. چقدر گریه می کنی!؟
من.. بیش از اینها دوستت داشتم.

#پویا_جمشیدی
دیدگاه ها (۳)

https://telegram.me/nagofteha73 توقع خوب بودن در تمام لحظه ه...

https://telegram.me/nagofteha73 دریا همتنگ می شود دلش !مثل آ...

https://telegram.me/nagofteha73گاهی بگذار سیر نگاهت کنمگرچه ...

https://telegram.me/nagofteha73مرا به سرزمیـــنِ عجــائب ببـ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط