تو با بارانی از روح غزل همراه می آیی

تو با بارانی از روح غزل همراه می آیی
به شب های پر از دردم تو مثل ماه می آیی
تو را پیوسته می رانم زخود با این که تنهایم
تو با دلتنگی ام اما همیشه راه می آیی
دلم گاهی شبیه گریه ای از درد می بارد
و تو حتی اگر شد لحظه ای کوتاه می آیی
حضورروشن وپاکت غزل می آورد وقتی
که تو ای بانی شعرم پس از یک آه می آیی
صفای ساده ات روییده امشب باز در قلبم
تو با بارانی از روح غزل همراه می آیی