چشم های این زن همیشه سرخ است و گلویش زمین حاصلخیز کشاورزان ساده دل انگار جایی کسی انارها را اشتباهی بوسیده انگار جایی کسی بغض‌ها را اشتباهی کاشته میدان جنگی ست دل این زن وقتی دهانش بوی گندم سوخته می‌دهد و چشم هایش بار انار دارد
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.