باران کہ شدے مپرس،

باران کہ شدے مپرس،
این خانہ ے کیست...
سقف حرم و مسجد و میخانہ یکیست...

باران کہ شدے،
پیالہ ها را نشمار...
جام و قدح و کاسہ و پیمانہ یکیست...

بـاران!
تو کہ از پیش خدا مےآیے
توضیح بده عاقل و فرزانہ یکیست...

بر درگہ او
چونکہ بیافتند بہ خاک...
شیر و شتر و پلنگ و پروانہ یکیست...

با سوره ے دل،
اگر خدا را خواندے...
حمد و فلق و نعره ے مستانہ یکیست...

این بےخردان،
خویش،خدا مےدانند...
اینجا سند و قصہ و افسانہ یکیست...

از قدرت حق،
هر چہ گرفتند بہ کار...
در خلقت حق،رستم و موریانہ یکیست...

گر درک کنے،
خودت خدا را بینے...
درکش نکنے،کعبہ و بتخانہ یکیست...