چشم مےبندم خودم را لحظہ اے گم مےڪنم
چشم مےبندم خودم را لحظہاے گم مےڪنم
دست و آغوش «تو» را عالے تجسّم مےڪنم
با «تو» من تصویرِ زیباےِ شب و آیینہام
در منے هر روز با عشقم تڪلّم مےڪنم
در تمام شهر حرف اُفتاده، که من دیوانہام
با خیالت چون خوشم تنها تبسّم مےڪنم
انحصارے مےشوم ،شڪ مےڪنم، غُر مےزنم
یا حسادت مےڪنم گاهے تَرحّم مےڪنم
راستے ....حقِّ مرا در عاشقے معلوم ڪن
من ڪہ خود را سوژهےِ اشعارِ مردم مےڪنم
باز ڪردم چشم را حالا ببین رسوا منم
من ڪہ آغوشِ«تو»راعالے تجسّم مےڪنم.
دست و آغوش «تو» را عالے تجسّم مےڪنم
با «تو» من تصویرِ زیباےِ شب و آیینہام
در منے هر روز با عشقم تڪلّم مےڪنم
در تمام شهر حرف اُفتاده، که من دیوانہام
با خیالت چون خوشم تنها تبسّم مےڪنم
انحصارے مےشوم ،شڪ مےڪنم، غُر مےزنم
یا حسادت مےڪنم گاهے تَرحّم مےڪنم
راستے ....حقِّ مرا در عاشقے معلوم ڪن
من ڪہ خود را سوژهےِ اشعارِ مردم مےڪنم
باز ڪردم چشم را حالا ببین رسوا منم
من ڪہ آغوشِ«تو»راعالے تجسّم مےڪنم.
۷۲۸
۱۷ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.