P

P.1

در اتاق رو محکم بست و با صدای بلند گفت:

– چطور تونستی همچین کاری بکنی بدون اینکه باهام حرف بزنی؟!

جونگ‌کوک کف دستانش رو روی میز کوبید. نفساش سنگین بود، شونه‌هاش بالا و پایین می‌رفت از خشم. تو، رو به روش ایستاده بودی، با قلبی لرزون.

– کوک... من فقط نمی‌خواستم نگران شی.

– ولی من نگران شدم! وقتی خبرشو از کس دیگه شنیدم، حس کردم هیچ اهمیتی برات ندارم!

صدات لرزید.

– من فقط...

ولی صدای دادش بلندتر بود. داشت عصبی می‌رفت بالا. دلت نمی‌خواست اینطوری تموم شه.

آروم بهش نزدیک شدی. نگاهت تو نگاه عصبی و پر از اخطارش دوخته شد. یه قدم دیگه. بعد آروم، گونه‌شو بوسیدی.

اولین بوسه.

یه کم عقب کشید، گیج. ولی تو ادامه دادی. پیشونیش، نوک بینی‌ش، فکش، دوباره گونه‌ش... تند تند و بی‌وقفه، فقط می‌خواستی آروم بشه.

جونگ‌کوک یه قدم عقب رفت و داد زد:

– با بوسه نمی‌تونی هر مشکلی رو حل کنی!

تکون خوردی. انگار همون لحظه تمام تلاشت بی‌فایده شده بود. لبخندت محو شد. عقب رفتی. هیچ نگفتی. فقط برگشتی، نشستی روی مبل و سرتو با گوشی‌ت یا کتابی گرم کردی. ساکت. غمگین.

اون ایستاده بود. نفساش هنوز سنگین بود. ولی بعد چند لحظه، نگاهش رویت ثابت موند...