بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
بیان شدن که روح نیز مخلوق خداوند است، نه جزئی از وجود او؛ بنابراین، اگر پاداش دهد یا مجازات نماید، بنده و مخلوق خود را متنعم یا معذب نموده است؛ و البته عذاب، از جای دیگر نمی‌ رسد، بلکه همان حقیقت و نتیجۀ غفلت‌ها و گناهان می‌باشد.
در همین دنیا، لذت‌ها و الَم‌هایی متعلق به بدن می‌باشند و چه بسا راحتی بدن، سبب عذاب روحی نیز بشود، یا بالعکس؛ مانند این که تحصیل علم، مجاهدت در راه خدا، نماز، رعایت حجاب و روزۀ ماه مبارک رمضان، همه برای بدن زحمت دارند، اما سبب رشد، سرور و بهجت روحی می‌شوند؛ و یا دنیاگرایی و پیروی از هوای نفس، روح را مُکدر می‌سازد.
و همین‌طور، لذت‌ها و الَم‌هایی متعلق به روح می‌باشند و بدن در برابر آنها هیچ خواست، واکنش و انفعالی ندارد. مانند شادمانی به دست آوردن - غم از دست دادن -دلتنگی ازدوری غم فراق و شادمانی رسیدن و دیدن سرور وصال و لقاء.
در آخرت نیز همین‌طور است؛ لذت‌ ها و شادمانی‌هایی مخصوص بدن میباشد وبهجت‌هایی مخصوص روح؛ عذاب‌هایی مخصوص بدن می‌ باشد و عذاب‌هایی مخصوص روح.
به عنوان مثال: بهشت و نعماتی چون رفاه و لذت ابدی، زندگی در قصرها و در کنار چشمه‌سارها، خوردن و آشامیدن لذت بخش و بدون ضرر و لذت‌های جنسی از ازدواج‌ها، و پوشیدن لباس‌های حریر و فاخر و تکیه زدن بر تخت‌های سلطنت، همه برای بدن است، و البته روح از این لذت‌ها به بهجت می‌ رسد.
در جهنم نیز زندانی شدن در ظلمات - کشیده شدن به غل و زنجیر - حمیم - آب جوشان - خوردن از درخت زقوم و سوزانده شدن با آتش جهنم، مخصوص بدن اهل جهنم می‌باشد که روح از آنها متألم و معذب می‌گردد؛ چنان که در دنیا نیز بیماری بدن، سبب تألمات روحی می‌ گردد.
اما،سرور ازعاقبت به خیر شدن - احساس امنیّت ابدی - بهجت از سعادت همیشگی، دوری از هر گونه ترس و حزن - بهجت لقاء الله - لذت دیدار و هم‌نشینی با اولیاء الله - منور شدن به نور علم - همه لذت‌ های روحی می‌باشند.(ادامه دارد...)