بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
این روح، همان حقیقت وجودی انسان می‌ باشد که می‌بیند، به وسیلۀ چشم - می‌ شنود، به وسیلۀ گوش - کاری را انجام میدهد، به وسیله دست‌ها - و راه می‌ روید، به وسیله پاها.
بدن انسان،باتمامی اجزا و اعضایش، هیچ نیاز و میلی به شناخت ندارد - نه کسی یا چیزی را دوست دارد و نه از کسی یا چیزی بدش می‌آید - نه دلتنگی می‌کند و نه ناراحت یا مسرور می‌گردد - نه تصمیم می‌گیرد و نه پشیمان می‌ گردد - نه رویکرد به هدفی دارد و نه از آن روی برمی گرداند؛ بلکه این حالات روح است که به وسیلۀ بدن ظهور می‌یابند، یا به انجام می‌ رسند.
بدن انسان، از عالَم خلق پدید آمده است، یعنی اسباب و واسطه‌های بسیاری در پیدایش آن نقش داشته‌ اند، اما روح انسان،از عالَم امر است؛ یعنی بی‌واسطه و با یک فرمان پدید آمده است؛ نه این که خدا روحی دارد و روح انسان بخشی از روح خداست که تجزیه شده است؛ چنان که فرمود:وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا - از تو در باره روح سؤ‌ال می‌كنند، بگو: روح از فرمان پروردگار من است، وجز اندكی از دانش به شما داده نشده است.(سوره اسراء آیه 85)
سنخیت :به لحاظ همگونی، هیچ سنخیتی بین خداوند سبحان و بندگانش وجود ندارد؛ هستی او قائم به ذات است، یعنی هستی‌ اش پدیده نیست و از دیگری نگرفته، اما وجود هر چیزی، قائم به اوست - او خالق است و هر چه هست مخلوق - او مالک است و هر چه هست مملوک - او ازلی است و هر چه هست، حادث پدیده - او باقی است و هر چه هست فانی - او رازق است و هر چه هست مرزوق؛ چنان که فرمود:لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ - هیچ چیزی مانند او نیست.(سوره شوری بخشی از آیه 11)
اما، خداوند سبحان، انسان را با قابلیت خلیفة اللّهی - جانشینی نه جایگزینی در زمین خلق نمود و اسماء و صفات خود را در او متجلی ساخت؛ لذا فرمود: این اسماء و صفاتی که بنیانش را در جود شما نهادینه نموده‌ام، در خود شکوفا سازید و پرورش دهید، تا رشد کنید، به کمال برسید و مقرب گردید!
بنابراین، آدمی با اسمای الهی، سنخیت پیدا می‌کند، نه با ذات او. علم و حکمت درهمگان،تجلی علم و حکمت اوست - رحمت و رأفت در همگان، تجلی رحمت و رأفت اوست و اساساً فاعل بودن انسان، تجلی فاعل بودن خداوند سبحان می‌ باشد.
عذاب الهی :کسی نمی‌پرسد که چرا خداوند متعال که از روح خود در انسان دمید، او را به بهشت می‌برد؟! اما همگان معترضانه می‌پرسند: چرا روح انسان را که از روح خودش میباشد، به جهنم می‌ برد و معذب می‌نماید؟!(ادامه دارد...)