امد

ﺑﮕﺬﺍﺷﺖ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ، ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ
ﻣﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﺭﻫﮕﺬﺭﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ
ﺗﺎ ﺁﻥ ﻭﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﺒﺮﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﻣﻦ ﻧﯿﻤﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﮐﻪ ﭘﯽ ﺍﻭ
ﺁﻥ ﻧﯿﻤﻪ ﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﻣﻦ ﺯﺍﯾﺮ ﮐﻮﯾﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ
ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﯼ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﮕﺮﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﻣﻦ ﮐﻮﻫﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺖ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ؟
ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﮐﻤﺮﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﻣﺪ

ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻮﻕ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﺩﻧﺖ ﻫﺴﺖ ؟
ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻄﺮﻡ، ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧيامد..