آسمونم انگار چند وقتیه همون آسمون قبلی نیست

آسمونم انگار چند وقتیه همون آسمون قبلی نیست!
خشمگین... ، ناراحت... ، تنها... ، خسته... ؛
دقیقاً مثل من که همون من سابق نیستم!
رعد و برقی... ، بارونی... ، دلگیر... ، تیره... .
انگار دلتنگه؛
می‌خواد داد بزنه،
می‌خواد فقط بباره،
می‌خواد همه چی رو بذاره برای همه و بره.
ولی نه صدای فریاد داره،
نه جای باریدن،
نه توان کندن... .
آسمون نترس، تو تنها نیستی!
صدای منم به اندازه‌ی تو، خودشو خفه کرده،
چشمای منم به اندازه‌ی تموم ابرای تو بارونیه،
دل منم مثل خورشید تو، بریده انگار.
هم من، هم آسمون خسته شدیم؛
نه می‌تونیم انقد داد بزنیم که خالی بشیم،
نه انقد می‌باریم تا سبک بشیم،
نه توان داریم دوباره نور بتابونیم،
نه تموم میشیم... .
ناتوان محض،
اسیر هیچ،
پوچ کامل... .