در احوالی که تو هستی هیچ آدمی نه صدایش ملودی دلنشینت،نه ر

در احوالی که تو هستی هیچ آدمی نه صدایش ملودی دلنشینت،نه رخش همچو ماه‌ هست،نه چشمانش همچو کهکشان است میدانی چرا؟ چون ماه در آن حوالیست در چون تو در انجا نفست را بیرون میدهی!