بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
خداحافظی ذکر گذر است قدرش را بدان
خداحافظی چه ذکر خوب و آرامش بخشی است؛
خداحافظ ای همه چیز
خداحافظ ای آسمان و زمین
خداحافظ ای داشتن‌‌ها و برخورداری‌ها
خداحافظ ای همهٔ دانستگی‌ها
خداحافظ ای باورهای جور و واجور
خداحافظ ای احساسات رنگارنگ
خداحافظ ای آرزوهای دور و دراز
خداحافظ ای همه کس و همه‌جا و همه زمان‌ها
خداحافظ ای رؤیاها
و خداحافظ ای خداحافظ!
خداحافظی بزرگ‌ْذکر گذر از این زمانهٔ تاریک است. خداحافظی را یاد بگیر. در هر فرصتی تمرینش کن. و قدرش را بدان، که تو با فهم آن گذر به فراسو را بر خود آسان کرده‌ای.
هنر خداحافظی کردن : خداحافظی، ذکر وانهادگی و توکل است. ذکر رها کردن و رها شدن است.آن که خداحافظی کردن را بدرستی آموخته، در مسیر رهایی قرار دارد.سالکانی هستند که ذکرشان خداحافظی است.روزانه در دل هزاران بار خدا حافظی می کنند.خداحافظ ای پول، ای قدرت، خداحافظ ای شهرت، ای دانش، ای دانستگی،خداحافظ ای عقاید رنگارنگ، خداحافظ ای پدر، ای مادر، ای همسر و فرزند، خداحافظ ای همهٔ چیزهای آشنا، خداحافظ ای افکار، ای عواطف و احساسات، خداحافظ ای خواهش‌ها و آرزوها، خداحافظ ای بد و خوب‌های ذهنی، خداحافظ ای کالبد جسمانی، خداحافظ ای نهرها، ای کوه‌ها، خداحافظ ای گل‌ها، ای شکوفه‌های نشسته بر شاخه‌ها، خداحافظ ….
سالکی که ذکرش خداحافظی است، آزادترین انسان روی زمین است. او از درون رهاست و هر روزه خود را از بند هر تعلقی می رهانَد.
او روزی هزاربار زنجیرهای ذهنی را می‌گسلد.
خداحافظی، هنر فرزانگان است. کار هر کسی نیست. انسان‌های در بند، خدا حافظی‌هایشان زبانی است. آنها از عظمت و کارآمدی آن بی‌خبرند. قدر خداحافظی را آزادگان می‌دانند. خداحافظی برای اینان، یعنی روی پای خود ایستادن و به راه افتادن. یعنی خود شدن و به خویشتن خویش واصِل گشتن.
خداحافظی سرآغاز رهایی راستین است. ای دوست، خداحافظی را یاد بگیر که آن اکسیر کیمیاگری است.
خداحافظی ذکر گذر است قدرش را بدان
خداحافظی چه ذکر خوب و آرامش بخشی است؛
خداحافظ ای همه چیز
خداحافظ ای آسمان و زمین
خداحافظ ای داشتن‌‌ها و برخورداری‌ها
خداحافظ ای همهٔ دانستگی‌ها
خداحافظ ای باورهای جور و واجور
خداحافظ ای احساسات رنگارنگ
خداحافظ ای آرزوهای دور و دراز
خداحافظ ای همه کس و همه‌جا و همه زمان‌ها
خداحافظ ای رؤیاها
و خداحافظ ای خداحافظ!
خداحافظی بزرگ‌ْذکر گذر از این زمانهٔ تاریک است. خداحافظی را یاد بگیر. در هر فرصتی تمرینش کن. و قدرش را بدان، که تو با فهم آن گذر به فراسو را بر خود آسان کرده‌ای.
هنر خداحافظی کردن : خداحافظی، ذکر وانهادگی و توکل است. ذکر رها کردن و رها شدن است.آن که خداحافظی کردن را بدرستی آموخته، در مسیر رهایی قرار دارد.سالکانی هستند که ذکرشان خداحافظی است.روزانه در دل هزاران بار خدا حافظی می کنند.خداحافظ ای پول، ای قدرت، خداحافظ ای شهرت، ای دانش، ای دانستگی،خداحافظ ای عقاید رنگارنگ، خداحافظ ای پدر، ای مادر، ای همسر و فرزند، خداحافظ ای همهٔ چیزهای آشنا، خداحافظ ای افکار، ای عواطف و احساسات، خداحافظ ای خواهش‌ها و آرزوها، خداحافظ ای بد و خوب‌های ذهنی، خداحافظ ای کالبد جسمانی، خداحافظ ای نهرها، ای کوه‌ها، خداحافظ ای گل‌ها، ای شکوفه‌های نشسته بر شاخه‌ها، خداحافظ ….
سالکی که ذکرش خداحافظی است، آزادترین انسان روی زمین است. او از درون رهاست و هر روزه خود را از بند هر تعلقی می رهانَد.
او روزی هزاربار زنجیرهای ذهنی را می‌گسلد.
خداحافظی، هنر فرزانگان است. کار هر کسی نیست. انسان‌های در بند، خدا حافظی‌هایشان زبانی است. آنها از عظمت و کارآمدی آن بی‌خبرند. قدر خداحافظی را آزادگان می‌دانند. خداحافظی برای اینان، یعنی روی پای خود ایستادن و به راه افتادن. یعنی خود شدن و به خویشتن خویش واصِل گشتن.
خداحافظی سرآغاز رهایی راستین است. ای دوست، خداحافظی را یاد بگیر که آن اکسیر کیمیاگری است.
۱.۵k
۲۵ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.