.

.
آنقدر دوستت دارم هاي دروغ شنيده ايم كه ديگر باورمان نمي شود كسي بخواهد واقعي دوستمان داشته باشد!
اينقدر رفتن هاي بيخبر ديده ايم ،
دلسرد شدن
ناديده گرفتن
بيرحمي و له كردن
كه باورمان تيره و تار شده ؛ كسي هم بخواهد باورمان را جلا بدهد پس ميزنيم و ميرويم او مي ماند و عشقِ نافرجام و فكر كردن به آدمِ بدِ قصه...
و ما مي مانيم و خيالِ اينكه دوستمان نداشت
و دروغ هاي زيبايي كه گفته...!
غافل از اينكه شايد ميانِ اين همه رفتن يكي ماندن را بلد باشد...
حس هايمان اينقدر تو زرد از آب در آمده ست ؛
كه اگر بگويیم كسي عاشق شده خنده سر ميدهند ؛
كه دوره ي اين حرف ها گذشته است!
ديگر ليلي و مجنوني در كار نيست؛جايشان را به عشق هاي ساعتي داده اند
اين روزها واژه هاي سه حرفي جايشان عوض شده
و ه.و.س را ع.ش.ق ترجمه ميكنند
حق بدهيد!
دل گير نشويد
از خنده به عاشقانه هايتان
از باور نكردنتان
و از رفتنِ مان
وقتي اين روزها معني واژه ها عوض شده است...!