برای من از تقدیر حرف نزن؛

برای من از تقدیر حرف نزن؛
از اینکه سرنوشت نمیخواهد ما کنار هم باشیم،
از این که قسمت هم نیستیم و حتما این به صلاحمان است،
از اینکه لیاقت من بیشتر از توست،
و تو ظرفیت این همه خوب بودن من را نداری...
برای رفتنت قصه نباف،شعر نساز،
عاشقانه جلو نده جا زدنت را،
بغض نکن تا باور کنم این ترک کردن به میل که نه اجبار بوده،
دستانم را بگیر،صاف زل بزن تو چشمهایم...
بگو تقدیر دخیل نبوده،
بگو ماجرا ربطی به لیاقت و مناسب بودن و نخواستن خدا ندارد،
بگو جا زدی،بگو دلت دیگر اینجا نیست،
بگو دیگر این وسط چشمی نیست که برایش بمیری،
و دستانی نیست که برای بوسه زدن بهشان حریص باشی...
تقدیر را بهانه نکن،بهانه نتراش،
من مرگ یکباره را
به مدام برانداز کردن لیاقت هام توی آیینه ترجیح میدهم...