🌹

🌹
از اول نگاش میکردم با همه فرق داشت
خاص بود ...
از اون آدمایی که خدا لنگه‌شونو خلق نکرده ...
مثلا زل میزد تو چشمام قربون صدقم نمیرفت نگام میکرد میگفت لعنتی چشات خوبه هاااا ...
ناراحتش میکردم باهام قهر نمیکرد
اگه میتونست محکم دو دستی منو میزد یا تا میتونست داد میزد که کَر بشم ...
منم دست آخر میگفتم باشه باشه چشم ببخشید ...!!
تو عکساش ژستاش یه جوری بود که صد سال دیگه ام عکسو میدیدی بازم زوم میکردی روی ِ لبخند از ته ِ دل و بی ریاش ...
یا زوم میکردی روی چشماش!!
غذا خوردنش ، حرف زدنش ،
بهونه گرفتناش ،
گیر دادناش ،
داد زدناش
واسه خودش بود! یه جوری که توو هیچ آدمی نمیشد یه دیوونه ی دوست داشتنی مثه اونو پیدا کرد ...
یه مدت نشد که بشه
بینمون به هم خورد ...
فکر کردیم بدون هم میتونیم
ولی ما دیگه نمیشد بعد این همه خاطره و این همه کنار ِ هم بودن بشیم دوتا من تنها ...
من که خیلی تنها تر... !
چون هیچ آدمی مثه اون نبود
ولی هر آدمی منو یاد ِ اون مینداخت ‌...
گفتم من که بعد اون عاشق نمیشم پس از دستش ندم
صاف رو به روش وایسادم گفتم یا میمونی یا نمیزارم بری دیوونه!!!
واسه من موند!
چون شانسمو امتحان کردم
به خدا بعضی آدما فقط یه بار تکرار میشن هرچقدرم سخت باشه شانستونو امتحان کنید ...
نذارید بره ...
نگهش دارید، یا حداقل واسه داشتنش
تلاش کنید!