بلاخره یک روزی تمام نوشته هایم را میخوانی...

بلاخره یک روزی تمام نوشته هایم را میخوانی...
دانه به دانه اش را
کلمه به کلمه اش را هم...
بلاخره یک روزی تمام حرف های نزده ام را که در چشمهایم میبینی
غم های نفهمیده ی قلبم را...
صدای گوش خراش نبضم را....
بلاخره باور خواهی کرد....
که روزی از همین روزهای سرد و گرم فصل های گذشته و باقی مانده؛
که در عبور لحظه ای کور و کوتاه از کنارم..
با من و روحم مواجه خواهی شد....
نا امید نیستم...
بی تفاوتی هایت را هم
سرد و چشم تنگ کردن هایت از نشناخته نشدنم را هم قبول دارم....
بلاخره...
روزی مرا...
با تمام ناباوری هایت
باور خواهی کرد....