با تو هستم سهراب

با تو هستم سهراب
تو که گفتی گل شبدر چه کم از لاله ی عاشق دارد
راست میگویی تو
چه تفاوت دارد قفس تنگ دلم خالی از کس باشد
یا به قول تو پر از ناکس و کرکس باشد
من نه تنها چشمم واژه ها را هم شستم
فکر را
خاطره را
خواب یک پنجره را
زیر باران بردم چتر هارا بستم
من به این مردم شهر پیوستم
من نوشتم همه حرف دلم
آرزو کردم و گفتم که
هوا
عشق
زمین
مال من است
ولی افسوس نشد!
زیر باران من نه عاشق دیدم
نه که حتی یک دوست
زیر باران من فقط خیس شدم...