پارت ۱۳

پارت ۱۳
کیکه عجب چسبید . یه لیوان شیر خوردم و رفتم تو پذیرایی .
فرید که اول از همه متوجه ام شد گفت : به دریا خانم .
من : کاری هست بفرمایید .
فرید : نه فعلا نیست خبرت می کنم در دسترس باش .
من : بشین بینیم باو .
فرید دیگه چیزی نگفت و با بقیه حرف زد اعصابم خط خطی شده بود حوصلمم سر رفته بود .
مامان : چه خبر دیگه یادش بخیر چقدر خوب و خوش بودیم .
نسرین خانم (مامان فرید ) : آره والا گرم و صمیمی و ساده .
مامان : هنوز همونجایید ؟
نسرین خانم : آره کم کم می خواستیم نقل مکان کنیم .
مامان : کجا ؟
نسرین خانم : همین محله ست . دو کوچه پایین تر .
مامان : چه تقدیری دوباره همسایه شدیم .
بحث مامان اینا که کسل کننده بود با نگام دنبال پارمیس گشتم که پیش سونیا نشستنه بود . رفتم پیششون و گفتم : تنها تنها خوب خلوت کردین .
سونیا : تو هم بیا بشین .
من : اوکی تعارف نداریم با هم که . بینشون یه ذره جا بود که به زور خودمو جا دادم .
پارمیس : اه دریا جا قحطه .
من : فک کنم .
پارمیس کم نیاری .
من : می دونی که نمیارم . پایه ی فوتبالی هستید یا نه ؟
سونیا : اه فوتبال و ول کن بحث رو بچسب .
من : چی هست ؟
پارمیس : درباره لاک و اینا .
یه چشم غره رفتم و گفتم واسه اونا وقت زیاده فوتبال و بچسبین .
پارمیس : سه نفری ؟
من : آره مگه چشه . خاک تو سرت کی تا حالا سه نفری فوتبال بازی کرده که ما دومیش باشیم .
آیدا : من چه بدونم خوب پس می خوای با کی بازی کنی ؟
من : عمم
پارمیس اخم کرد و گفت : بنال با کی ؟
من : با پسرا .
پارمیس : به نظرت بیان بازی ؟
من: مجبورشون می کنم بیان .
بلند رو به پسرا اونایی که مردن بیان بازی اونایی هم که نامردن بشینن حرف بزنن .
همه همزمامن بلند شدن که منم یه لبخند خبیث زدم و به حیاط راهنماییشون کردم .
آرش و شایان شدن سرگروه .
آرش و من و کیارش و ساحل تو یه گروه .
شایان و پارمیس و فرید و حسام ( داداش فرید ) هم شدن یه گروه .
آرش : دریا هافبک . ساحل دروازه بان . کیارش دفاع منم حمله .
من : چی و چی تو حمله من می خوام وایسم حمله .
آرش : هافبکم زیادیته .
اخم کردم و گفتم : نشونت می دم .
ِبازی جذابی بود و من هم اینقدر تو کار آرش دخالت کردم که حمله محسوب می شدم آخرشم بازی مساوی شد .
من: نیم ساعت دیگه بازی کنیم برنده مشخص شه .
برو بچ که نفس نفس می زدن : بسته . خسته شدیم . شام حاضره .
من : شکم پرستا .
چیزی نگفتن و رفتن تو منم رفتم و بعد از شستن دست و صورتم با ولع شروع به خوردن کردم .
مامان : دریا سفره رو جمع کن .
من : حوصله ندارم مریم جون جمع می کنه .
مامان چشم غره ای نثارم کرد که خود به خود میز جمع شد .
مهمونا هم یه کم دیگه نشستن و رفتن .
من : مامان برنامه امروز چیه .
مامان : منظورت فرداس ؟
من : آره
مامان : شاید رفتیم خونه عمو اینا .
من : اوکی فعلا .
رفتم اتاقم و خوابیدم .
من : اه من چی بپوشم حالا .
ساحل : آجی اون تونیک گلبهیه بپوش .ن
من : کوتاهه .
ساحل : لباس آبیه .
من : تنگه .
ساحل : لباس قرمزه .
من : جیغه .
ساحل اصلا لباس نپوش .
من : ساحل جونی .
ساحل : بگو .
من : لباس آبیه رو می دی بپوشم .
ساحل : عمرا .
یک ساعت بعد : لاک آبی داری باهاش ست باشه ؟
ساحل : لباسم رو که از چنگم در اوردی از کمد بردار .
من : آجی یه دونه ای .
ساحل : خوب حالا تو هم .
آماده که شدیم رفتیم سمت خونه دایینا .
من : ملیسا بسته .
ملیسا : دریا بزار کارم تموم شه .
من : من نمی خوام تموم شه اه .
ملیسا : تموم .
من : خوب
ملیسا : خوب که خوب
من : برنامه کوه بریزیم دیگه .
ملیسا : اگه می تونی ۱۰ نفر جمع کنی حله .
من : من و تو و آیدا و پارمیس و ساحل و شایان و کیارش و آرش .
ملیسا : دو نفر کمه .
من : دو تا از دوستات رو جمع کن دیگه .
ملیسا : اوکی یه لحظه .
با گوشیش ور رفت و گفت : ۷ تا جمع شد .
من : ماشالله سرعت عمل .
ملیسا چشم غره ای رفت و گفت : سوگل و ساناز و ساجده و آهو و مریم و فاطمه و فریبا میان .
من : جمعا ۱۵ نفریم .
ملیسا : پسرا رو حذف کن
من : آرش که عمرا از برنامه کوه بگذره .
کیارش و شایانم اسم دختر بشنون آویزونن .
ملیسا : پس چاره ای نیست .
من : خوبه فردا ساعت ۵ حرکت .
ملیسا : آره خوبه .
من : خوبه آدرس رو بفرس جایی که می خوایم جمع بشیم رو می گم .
ملیسا : اوکی .
با ذوق بالا و پایبن پریدم : اوف خیلی وقت بود کوه نرفته بودم .
رفتم سمت هال که همه جمع بودن .
من : ما اومدیم .
آرش : خوش نیومدید .
من : نمکدون
ملیسا : بی مزه
مامان : چی شد .
من : مامان فردا می ریم کوه .
مامان : خوبه کیا هستن ؟
من : هفتا از دوستای دانشگاهی ملیسا من و آیدا و ملیسا و پسرا و پارمیس و ساحل .
مامان : پسرا دیگه نمیان جمع دخترونه اس .
آرش : مامان م