سلام

سلام...
این تک واژه را می گویم ، چقدر دلم می خواست که این واژه به راستی گذرنامه ای می گشت در سراسر دنیا برای همه آدمها...
برای همه ی مشکل ها...

مثلا سلام به قطار می گفتی ، یا هواپیما و کشتی و وارد می گشتی،
سلامت را به عنوان بلیط می پذیرفتند...

مثلا سلام به زن ناشناس می گفتی و او همان دم عاشقت می شد
یا با لبخندی پوزش طلبانه می گفت که پیش از تو سلامش داده اند...
-
مثلا سلام می گفتی و آسمان صاف می بارید...
به خاک خاموش می گفتی و خاک  شاخ و برگ می داد ومی شکفت...
-
مثلا سلام حتی به مرگ هم می گفتی و او می فهمید که راه را اشتباه آمده است...

آن زمان اگربه خرس هم می گفتی سلام شاید که در همان لحظه بازیچه می شد در دست بچه ، بازیچه ای چنان درست و حسابی که نه کوک
می شود و نه خراب...

مار هم شاید عصا می شد برای پیرمردها ، تمساح  کمد اسباب بازیها
گوزن وحشی،  جالباسی و طوفان، رقصنده صحنه و انسان هم، انسان...

هیچ چیز در دنیا غیر ممکن نیست، اگر که «خیر» حاکم دنیاست...
-
پس سلام به تو و به شما عزیزان آشنا و ناآشنا
باشد که غیرممکن ممکن شود در سراسر دنیا برای همه آدمها
همین امروز و همین فردا تنها با یک واژه "سلام"