بزرگ منشی برای انسانیت رکن است آرامش امید و اصا

‍ 💎 «بزرگ منشی» برای «انسانیت» رکن است، آرامش، امید و اصالت است .

و «لئامت» درد بدی است؛
درد ٍچشمان کاوشگری را می گویم که به اسارت جستجوگری های طولانی رفته است، برای کشف ذرّه عیبی

دردٍ لبهایی که از دریای مهر و خوبی دیگران تر نمی شود، لیک با نقطه ای ضعف، قصه ی هزار و یک شب می گوید و نقل محافلش می کند!
دردٍ قلب بیماری که از غم های دیگران لطیفه می سازد، تلخندشان را مرهم می کند برای خویش ! ... که مرهمی نیست ...

«مرهمی» را چشمان بزرگواری بلد است که بر نقطه ای خوبی گشاد می شود، مکث می کند و می خندد و گاهٍ شرمگینیٍ کسی، پای فرار پیدا می کند❣ ️
مرهم، لبهایی است که قطره ای مهر را باران باران قدر می گذارد، با امید آن که شورزارــ دردها را بشوید ...💦 💦
مرهم، همان چشمه های قلوب بزرگ و خیرخواهی است که آرزویشان این است «بذرهای اصیل انسانی نهال شود و بر بیاورد» 🌱 🌴

به امید آن که از آن درد و هرز رفتارهایش تهی و از این مرهم و نهال های اصیلش مالامال شویم ! 🙌
آمین ....