-تنفر..

-تنفر..
کلمه ی پرباریه!
خیلیا میگن این حس رو به کل باید از وجودت پاک کنی ولی اعتراف میکنم من از تک به تک آدمای احساساتی و احمقی که دورم رو گرفتن متنفرم!
اون احمقای بی‌درک و بی‌منطق که حس میکنن خیلی در حقشون ظلم شده و همیشه میخوان نقش یه بازنده ی ضعیفو بازی کنن حالمو به طرز فجیعی بهم میزنن و باعث میشن هرلحظه تو ذهنم سناریو هایی که میتونم با عملی کردنشون کاری کنم ثانیه به ثانیه ی عمرشون رو تو احساس عذاب وجدان و تنفر از خودشون بگذرونن دوره کنم.
البته حالا که مجبور به تظاهر نیستم باید اعتراف کنم من بیشتر از همه از خودم متنفرم..
با اینکه بین اطرافیانم معروفم به کسی که بسی خودش رو دوست داره و جذابه و.. ولی من در عین دوست داشتن خودم به طرز خیلی عجیبی از خودم بدم میاد جوری که هیچوقت تو آینه به خودم نگاه نمیکنم.
این خیلی مزخرفه که مجبور باشی هر روز با احمقای دور و برت سروکله بزنی و بهشون امید بدی وهر شرووری فقط و فقط چون مسیر هدفی که انتخاب کردی پرن از این ادما و هرکدوم ازینا ممکنه توش تاثیر گذار باشن!