🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_چهارم
#بخش_سوم
سپس بلند میشوم،چشمڪے نثارش میڪنم و میگویم:نتیجہ ے مذاڪرہ تونو بهم بگو!
یاسین ڪمے فڪر میڪند و با تردید مے پرسد:آخہ مامان و بابا میگن اینطور راحتے با خدا خوب نیست! میگن خدا تو آسموناس ڪہ همیشہ حواسمون باشہ اون از ما بالاترہ.
انگشت اشارہ ام را روے رگِ گردنش میگذارم،آرام نبض میزند.
_خدا اینجاست! بالا سرت نہ،ڪنارتہ!
ڪنجڪاو سرش را بہ سمت جایے ڪہ انگشتم را گذاشتہ ام خم میڪند،نگاهش را رو بہ من بالا میڪشد:تو از ڪجا میدونے؟!
_خودش گفتہ!
_بہ تو؟!
_نچ! بہ همہ،تو قرآن!
انگشتم را از روے گردنش برمیدارم،انگشت ڪوچڪش را بہ سمت گردنم مے برم.
همانطور ڪہ انگشتش را بہ جایے ڪہ نبض میزند مے چسبانم میگویم:گوش ڪن! صداے خداست!
با دقت گوش میدهد،انگشتش را محڪم تر مے چسباند:آرہ! تڪون تڪون میخورہ!
لبخند میزنم،او هم مثل من درڪ ڪردہ صداے زندگے صداے خداست و یا شاید این صداے خداست ڪہ ما بہ آن میگوییم‌ زندگے!
چند تقہ بر در میخورد،یاسین سریع دستش را میڪشد و میگوید:بلہ؟!
صداے یڪتا مے آید:اجازہ هست؟!
همانطور ڪہ موهاے یاسین را نوازش میڪنم میگویم:بفرمایید!
یڪتا و همتا وارد اتاق میشوند،همتا با لحن بانمڪے میگوید:مامانا رفتن تو فازِ زمان خودشون مام گفتیم بیایم پیش شما.
لبخند میزنم:خوب ڪارے ڪردید.
یاسین سریع ڪاپشنش را برمیدارد و بہ سمت ڪمد دیوارے میدود.
همتا و یڪتا روے تختم مے نشینند،من هم روے تخت یاسین.
یڪتا میگوید:آیہ! اون شب ڪہ اومدہ بودید خونہ مون یادم رفت شمارہ تو بگیرم.
_اووووم...اون موقع اصلا موبایل نداشتم!
همتا متعجب میگوید:جدے؟!
_اوهوم! بابا چند روز پیش برام خرید.
یاسین سریع میگوید:براے منم تبلت خریدہ!
ڪمے فڪر میڪند و ادامہ میدهد:ولے من شمارہ ندارم بهتون بدم!
من و همتا و یڪتا بهم نگاہ میڪنیم و میزنیم زیر خندہ.
یاسین با لبخند دندان نمایے بہ سمتمان مے آید و ڪنارِ من مے نشیند.
همتا میگوید:مطمئن باش اگہ بخوام شمارہ ے پسریو داشتہ باشم اون تویے یاسین.
یاسین بہ همتا خیرہ میشود:اگہ سیم ڪارت خریدم شمارہ مو برات میارم! ولے میدونے هنوز برام زودہ!
همتا ذوق زدہ میگوید:اے جانم! آخہ تو چرا انقد نمڪے بچہ؟!
با خندہ یاسین را بہ خودم میفشارم و میگویم:قند عسلہ!
_نمیتونم هم زمان دوتاش باشم آبجے!
یڪتا میگوید:برم نورا رو صدا بزنم؟!
میخواهم چیزے بگویم ڪہ یاسین زودتر دهان باز میڪند:حتما دارہ با طاها حرف میزنہ،حرفش تموم بشہ خودش میاد!
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم.
یاسین با حرص ادامہ میدهد:طاها رو از همہ مون بیشتر دوست دارہ!
یڪتا با شیطنت بہ من نگاہ میڪند و ادامہ میدهد:شاید آیہ ام از چند وقت دیگہ یڪے دیگہ رو بیشتر از همہ دوست داشتہ باشہ!
یاسین عصبے فریاد میزند:نہ خیر!
آرام میگویم:زشتہ داداشے!
با حرص نفسش را بیرون میدهد و یڪتا را نگاہ میڪند.
با آمدن صداے پدرم و آقاے عسگرے میگویم:داداشم تو برو پیش مردا! اینجا ما دخترا راحت باشیم.
یاسین‌ باشہ اے میگوید و از روے تخت بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود رو بہ یڪتا میگوید:ڪفشاے داداشتو میندازم سطل آشغال! تو غذا شم سوسڪ ڪش میریزم!
از خندہ روے تخت دراز میڪشم و جلوے دهانم را میگیرم،بہ قدرے جدے و بامزہ گفت ڪہ یڪتا و همتا یڪ لحظہ شوڪہ شدند!
یاسین با حرص در را میبندد،همتا آرام روے بازوے یڪتا میڪوبد:ترور بعدیشم خودتے!
همانطور ڪہ غش غش میخندم میگویم:اونم با حشرہ ڪش! مراقب باش اینجا چیزے نخورے!
یڪتا دستش را روے پیشانے اش میگذارد و بہ شانہ ے همتا تڪیہ میدهد:آخ! فڪ ڪنم چاے سمے خوردم!
همتا هلش میدهد:لوس نشو! اون موقع یاسین خونہ نبود.
برعڪس مادرشان،عجیب بہ دلم مے نشینند.
رفتارشان گرم و واقعیست،ڪنجڪاو نگاهش میڪنم.
با زبان لبم را تر میڪنم و ڪِشدار میگویم:یــڪــتــا!
نگاهم میڪند:جونم!
انگشتانم را درهم قفل میڪنم و سرم را ڪمے خم:میدونے من یڪم ڪنجڪاوم!
همتا اضافہ میڪند:یعنے فوضولہ!
با خندہ بالشت یاسین را بہ سمتش پرت میڪنم.
یڪتا میگوید:راحت باش حرفتو بزن،ما هم از خودتیم،سلسلہ گروہ فوضولنگدگان!
_اووووووم....آقاے عسگرے صدات ڪردن چے گفتن؟!
متعجب میگوید:بابا ڪِے صدام ڪرد؟!
_پدرت نہ!
مڪث میڪنم و ادامہ میدهم:برادرت!
لبخند شیطنت آمیزے میزند و میگوید:هادے رو میگے!
با خجالت میگویم:آرہ!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانی
Instagram:Leilysoltaniii