ندارمت اما

نـدارمـت امــا ...

دوست داشتنت را عاشقــم ...

اینکـہ شبها با خیال خامی بخوابم ...

صبحها با امید مضحکـی ....

چشــم بــاز کنــم ...

مـن از این حماقـت عاشقــانه ....

حض مـی بــرم ...

از اینکــہ دلــم می شکنــد ...

و دوبـاره گـول می خــورد ...

از اینکـہ بیمـارم ...

و درمـان نخواهـم شــد ...

من به این ناعلاجی خود معتادم ...

و خیـال عاقـل شـدن هـم ندارم ...

اگر بدانی دیوانـه شدن چه لذتی دارد ...

آه اگر میدانستــی شــایـد ...

خیـلی زودتر رهایم می کردی ...

ندارمــت افسـوس ...

امـا دوستــت دارم ...

مـن این دوست داشتـن را ...

ایـن یـادگــاری از تــو را ...

دوســت دارم ...